|
||||||||
|
“The compositions are great. You played some good solos and your saxophone tone on both tenor and soprano are superb” aldus saxofoon grootheid en eigenaar van Inner Circle Music Greg Osby in de hoestekst van dit album van de Franse saxofonist Michel El Malem. Alsof dat niet genoeg is, staat er ook een lovend commentaar van saxofonist David Liebman in : “I enjoyed Michel’s recording, especially the compositions and arrangements”. Dit is het derde album van Michel na First Step in 2009 en Reflets in 2011, hij heeft hier een voortreffelijke groep om zich heen verzameld, de Amerikaanse pianist Mard Copland en de Fransen Romain Pilon op gitaar, Stéphane Kerecki op contrabas en Luc Isenmann op drums. Alle composities zijn geschreven door Michel, elk opgedragen aan een persoon, zoals zijn ouders, Dave Liebman, Manon Lamoureux, Mark Copland, Florence Salagnac en zelfs zijn kat, dat verklaart ook de titel van dit album “Dedications”. Het album begint met het nummer opgedragen aan zijn kat getiteld “Salvador Batman”, een klankrijk geheel met fraai tenorspel en het fluwelen toucher op de piano van Copland, zou de kat Salvador heten ? In “Lieb on the road”, uiteraard opgedragen aan David Liebman, gaat het er een stuk steviger tegenaan, ingeleid door fraai pizzicato basspel vormt zich een complexe melodie waarin sopraansax, el. gitaar en slagwerk een verfent duel aangaan. Gestileerde freejazz zou een mogelijke benaming kunnen zijn. Tegen het eind gooit ook Copland zich in het geweld, toffe muziek in mijn oren. Copland speelt ook een hoofdrol in het melodieuze “Renée & Charles” een weemoedige ode aan Michel’s ouders, een van de hoogtepunten op dit album. “Wonder Manon” is een rustig introvert nummer met een fraai samenspel tussen de piano die steeds hetzelfde thema herhaald en fors aangezet drumwerk. Het afsluitende “Mr MC” een eerbetoon aan Marc Copland speelt zich af in een hoog tempo met een excellerende ritmesectie en uiteraard een showcase voor het imponerende pianospel van grootmeester Copland, iedereen krijgt hier trouwens zijn solo ruimte, goed te horen is wat een geweldige saxofonist Michel El Malem is, technisch perfect maar ook met een prachtig geluid. En dan te bedenken dat hij pas op zijn dertigste begon met saxofoon spelen, voordien was de gitaar zijn instrument. Hij deed drie keer mee aan de internationale jazz dag georganiseerd door het Herbie Hancock Institute en Unesco in Parijs 2012, 2015 en St. Petersburg in 2018. Hij speelde daar met veel internationale jazz muzikanten als Herbie Hancock, Branford Marsalis e.v.a. Ook het feit dat een topmuzikant als Copland hier meespeelt bewijst gewoonweg dat deze Michel El Malem zelf inmiddels ook tot de top behoort, hetgeen dit geslaagde album ten volle bewijst. Jan van Leersum.
|